Muzeum Narodowe w Krakowie pokaże najważniejsze prace z dorobku Magdaleny Abakanowicz. W Gmachu Głównym będzie można zobaczyć m.in. sławny Abakan okrągły (1967), Plecy – tłum wyrzeźbionych w tkaninie postaci bez twarzy (1976), a także spektakularną Embriologię prezentowaną na indywidualnej wystawie Abakanowicz w Pawilonie Polskim na Biennale Sztuki w Wenecji (1980) oraz namalowane przez artystkę obrazy z cyklu Twarze nie będące portretami (1983).
Rzeźbiarka w centrum swojego zainteresowania nie stawia człowieka
określonego czasu czy określonej kultury: inspiruje ją człowiek w ogóle,
a swoją sztukę rozumie po prostu jako uniwersalną opowieść o ludzkiej
kondycji.
Magdalena Abakanowicz (ur. 1930) jest najbardziej znaną polską
artystką na świecie. Studiowała na warszawskiej ASP w latach 1950-1954.
Przez lata była profesorem poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk
Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu), od 2006 roku
jest członkiem Rady Programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.
Gościnnie wykładała również w Los Angeles, Berkeley, Bostonie, Nowym
Jorku, San Diego, Sydney i Tokio. Wypracowała własną technikę pracy z
tkaniną.
Poza charakterystycznymi dla niej „abakanami” – dużych
rozmiarów strukturami podwieszanymi zazwyczaj pod sufitem galerii –
tworzyła anonimowe tłumy ludzkich postaci przedstawionych od tyłu albo
bez twarzy. Wiele jej prac nie mieści się w muzealnych salach i dlatego
od 1985 roku artystka chętnie urządza ekspozycje na otwartej
przestrzeni. Jej rzeźby można podziwiać m.in. w Kolonii, Hiroszimie,
Madrycie, Paryżu, Nowym Jorku czy Waszyngtonie.