Opera Rara 2010

kategoria: teatr, opera, filharmonia

Znani kompozytorzy, doskonali śpiewacy, znakomite zespoły i wybitni dyrygenci – tak w telegraficznym skrócie można opisać zainaugurowany rok temu cykl Opera Rara. Początek sezonu 2010 już wkrótce!

Opera barokowa – święcąca w ostatnich latach tryumfy na najlepszych scenach całego świata – dość długo pozostawała w Polsce niedoceniana. W Paryżu czy Londynie przed kasami teatrów ustawiały się długie kolejki po bilety na Juliusza Cezara G.F. Handla. Polska publiczność usłyszała go współcześnie dopiero w 2008 r. (w Warszawskiej Operze Kameralnej), po raz pierwszy po niemal pięćdziesięciu latach! W Krakowie zainteresowanie muzyką dawną ożywił organizowany od 2004 r. festiwal Misteria Paschalia. W ubiegłym roku jego dyrektor artystyczny Filip Berkowicz zainicjował cykl Opera Rara, który poprzez prezentację rzadkich, rekonstruowanych po wiekach oraz odczytywanych na nowo barokowych dzieł operowych, uzupełnia ofertę wielkanocnego festiwalu. Wykonania na najwyższym poziomie, spektakle prezentowane na największych festiwalach i w najważniejszych teatrach operowych świata, obecne teraz także w Krakowie, pozwoliły błyskawicznie odrobić zaległości w tej dziedzinie. Wysiłek organizatorów został już doceniony – cykl Opera Rara znalazł się na czele rankingu wydarzeń muzycznych 2009 tygodnika „Polityka”, a także uznany został zachwytem i festiwalowym debiutem roku według dziennika „Rzeczpospolita”.

Program - Opera Rara
Na dobry początek – Vivaldi. 4 marca Ensemble Matheus pod batutą Jeana-Christophe’a Spinosiego zaprezentuje operę La Fida Ninfa, która w ich wykonaniu zachwyciła publiczność w Wiedniu, Madrycie i Brukseli. Zespół nagrał ją także w prestiżowej serii Vivaldi Edition niezależnej wytwórni Naïve. Wśród solistów znajdą się m.in. młoda mezzosopranistka Jennifer Holloway, która współpracowała już ze Spinosim przy produkcji Così fan tutte W.A. Mozarta oraz specjalizujący się w repertuarze barokowym Christian Senn, baryton znany w Krakowie z partii tytułowej w operze Bajazet, wykonanej na festiwalu Misteria Paschalia w 2008 r.

19 maja zagości u nas Ottone in Villa, operowy debiut Rudego Księdza. Dzieło ma skromną obsadę wykonawczą – partię wokalną wykonuje tylko pięciu śpiewaków. Jednak Vivaldi rzucił artystom prawdziwe wyzwanie – wokaliści wirtuozerią i skalą muszą dorównać instrumentom, natomiast te mają naśladować brzmienie ludzkiego głosu. Muzycy zespołu Il Giardino Armonico prowadzeni przez Giovanniego Antoniniego oraz znakomici soliści (m.in. Sonia Prina, Roberta Invernizzi, Veronica Cangemi) z pewnością podołają temu zadaniu… śpiewająco! Wyjątkowość koncertu podkreśli także fakt, że będzie to polskie prawykonanie i jedno z pierwszych w Europie wykonań tej opery, niedawno zrekonstruowanej przez Antoniniego.

Po wenecjaninie przyjdzie kolej na jednego z najbardziej znanych reprezentantów stylu neapolitańskiego. Giovanni Battista Pergolesi, mimo krótkiego życia (zmarł w wieku zaledwie 26 lat), zostawił trwały ślad w historii muzyki dzięki Stabat Mater i operze komicznej La Serva Padrona. Wśród jego współczesnych ogromnym wzięciem cieszyła się także L’Olimpiade, opera seria, którą w Krakowie 7 października zaprezentują Ottavio Dantone i Accademia Bizantina. Orkiestra należy do grona najlepszych wykonawców opery XVII i XVIII w., o czym mogliśmy się przekonać w ubiegłym roku w Krakowie, słuchając ich interpretacji Rinalda G.F. Handla.

Rok z cyklem Opera Rara zamknie w grudniu Alcina, inne Handlowskie dzieło, które po początkowym sukcesie na dwa wieki zniknęło ze scen, by powrócić w latach 30. XX w. Od tamtej pory sięgają po nie najbardziej znane zespoły, w tym również zaproszeni do Krakowa Marc Minkowski i Les Musiciens du Louvre-Grenoble. Repertuar orkiestry obejmuje bez mała trzy stulecia, jednak to właśnie wykonania muzyki barokowej przyniosły jej pierwsze światowe sukcesy. Sam Minkowski nazwany został – w nawiązaniu do genialnego niemieckiego dyrygenta – „barokowym Furtwänglerem”. Czy potrzeba lepszej rekomendacji?

Komentując swoje zainteresowanie muzyką dawną, jej znawca i wybitny dyrygent William Christie powiedział: „Handel jest nam bliższy niż wielu kompozytorów, którzy pojawili się później”. Pod tym wyznaniem mogą z czystym sumieniem podpisać się wykonawcy, którzy wezmą udział w tegorocznym cyklu Opera Rara, a także wszyscy ci, którzy zasiądą na widowni. Zapraszamy już w marcu!

Więcej informacji na: www.operarara.pl

Program:
La Fida Ninfa
Antonio Vivaldi
wersja koncertowa

Termin: 4 marca 2010 r., godz. 20.00
Miejsce: Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Obsada:

Elpina/Giunone: Jennifer Holloway
Narete: Tilman Lichdi
Oralto/Eolo: Christian Senn
Osmino: David DQ Lee
Morasto: Maria Grazia Schiavo
Licori: Roberta Invernizzi

Ensemble Matheus
Jean-Christophe Spinosi – dyrygent

Akt I
Narete, pasterz na Skyros, i jego dwie córki Licori i Elpina, porwani zostali przez Oralta, korsarza władającego wyspą Naksos. Licori przeznaczona została w dzieciństwie Osminowi, którego z kolei porwali traccy żołnierze. Pod imieniem Morasta zarządza teraz wyspą w służbie Oralta. Choć on rozpoznał Licori, ona nie domyśla się z kim na do czynienia, dochowując wierności swemu Osminowi.

Akt II
Dla większej prostoty, w intrydze pojawia się inny jeszcze Osmino: to Tirsi, brat Osmina, który dostał się w niewolę u Oralta i przybrał imię swego brata. Zakochała się w nim Elpina, on sam zaś zadurzył się w Licori. Poznawszy jego – fałszywe – imię, Elpina śpieszy z wieścią do siostry, ta zaś zwiedziona braterskim podobieństwem Osmina II do Osmina I, pada mu w ramiona, ku rozpaczy Osmina/Morasta.

Akt III
Oralt, wrażliwy na wdzięki Licori, zaleca się do niej coraz natarczywiej. Korzystając z jego chwilowej nieobecności, Narete radzi córce, by się ukryła w pobliskiej grocie, po czym pokazuje Oraltowi jej szal, zapewniając, że skoczyła do morza. Nie panując dłużej nad sobą, Morasto ukazuje Licori swe prawdziwe oblicze Osmina I, wyrzucając jej wiarołomstwo, Narete wyjaśnia jednak nieporozumienie, wyjawiając tożsamość Osmina II, czyli Tirsi. Osmino I/Morasto i jego droga Licori postanawiają uciec razem drogą morską, nie bacząc na fatalną prognozę pogody. Szczęśliwie jednak Juno wstawia się za kochankami u wzburzonego Eola, który wstrzymuje swe wiatry, łącząc oblubieńców.

Opera Rara 2010 - duża mapa »

ostatnia aktualizacja: 2010-02-26