17-24.05.2015

III edycja Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego KRoki

Udostępnij

III edycja Festiwalu "KRoki" pod hasłem "PIĘKNO UTRACONE?" ma na celu prezentację spektakli zespołowych najwybitniejszych europejskich choreografów, którzy poprzez taniec i ruch potrafią budzić emocje i wywoływać zachwyt publiczności. Festiwal odbędzie się w dniach 17-24 maja.

Festiwal Tańca współczesnego KRoki został powołany do życia w marcu 2013 roku w nowo powstałym Małopolskim Ogrodzie Sztuki z inicjatywy Iwony Kempy Kierownika Artystycznego Ogrodu. Projekt został stworzony z myślą o tym, by w "ogrodzie sztuk" współistniejących ze sobą w MOS znalazł się także teatr tańca i ruchu. Od początku za program festiwalu oraz idee poszczególnych edycji, oprócz Iwony Kempy jako dyrektora festiwalu, odpowiedzialne są jego kuratorki - wybitne znawczynie teatru tańca i ruchu - Jadwiga Majewska i Katarzyna Bester. Pierwsza, wyłącznie polska edycja cieszyła się ogromnym zainteresowaniem zarówno krytyków, jak i publiczności. Chcąc kontynuować rozpoczęte dzieło i rozwijać Festiwal tak, by uczynić z niego ważne wydarzenie artystyczne zarówno w Polsce jak i na świecie, druga jego edycja została zorganizowana jako wydarzenie międzynarodowe, z konkretną ideą, celami i wynikającym z przyjętych założeń programem.

Operacje plastyczne, perfekcyjne ciała modelek, wyretuszowane twarze na okładkach gazet - festiwal młodości i doskonałości trwa. W dobie terroru piękna, tego rozumianego bardzo powierzchownie, sztuka okopała się na przeciwległym biegunie. Także we współczesnym tańcu dewaluacja pojęcia sprawiła, że piękno straciło na swojej wartości i aktualności. Stało się czymś wstydliwie niemodnym
i pozornie banalnym. Stan ten ugruntował zwrot konceptualny w tańcu, który sprawił, iż klasyczne pojęcie estetyki zostało właściwe usunięte z pola kategorii twórczych tej dziedziny na rzecz mechanicznych, fizycznych badań nad ciałem. Tymczasem potrzeba piękna jest głęboko wpisana w naturę człowieka. Stanowi bowiem wyraz jego pierwotnej tęsknoty za utraconym rajem, doskonałym stanem.

Pamięć o doświadczeniu pełnej harmonii, potrzeba obcowania z prawdą i dobrem są zapisane trwale w świadomości i ciele człowieka, choćby ślad ten zepchnięty został w jego najgłębsze pokłady. Czy to nie właśnie sztuka a przede wszystkim taniec, jako ten mający szczególny dostęp do archetypicznej materii ciała, powinien być przestrzenią umożliwiającą obcowanie z nieoczywistym, właściwym pięknem? Czy taniec współczesny wyłamujący się zasadniczo kanonom klasycznego baletu, w swym bogactwie stylów i technik nie posiada narzędzi aby uwieść i po prostu zachwycić swym światem widza?"Raj utracony" to tytuł premiery przygotowywanej przez tancerza i choreografa Samira Calixto. Poemat Miltona stał się dla niego punktem wyjścia dla refleksji nad tożsamością piękna oraz analizą stanu jego porzucenia. Tytuł spektaklu jak i jego idea stały się z kolei bezpośrednią inspiracją dla tematu i hasła trzeciej edycji Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego KRoki. Chcemy pokazać, że taniec współczesny nie tkwi wyłącznie na estetycznym wygnaniu, ale może być drogą powrotu, do piękna.

PROGRAM FESTIWALU:

17 maja - niedziela

11.00 Małe KRoki- warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

17.00 Projekcje filmowe spektakli Susanne Linke /kino/

19.00 Uroczyste otwarcie festiwalu /sala widowiskowa/

19.15 "Mistral", Susanne Linke (Niemcy), Susanne Linke i Koffi Koko /sala widowiskowa/

20.30 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

18 maja - poniedziałek

19.00 "Tyrans", Dame de Pic/Karine Ponties (Belgia) /sala widowiskowa/

20.30 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

19 maja - wtorek

19.00 "Eyes in the colours of the rain" Rootlesroot Dance Company (Grecja) /sala widowiskowa/

20.30 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

20 maja - środa

17.00 Projekcja filmu Tomasza Fołtyna "Tenderline- letter from America", premiera polska i spotkanie z twórcą /sala kinowa/

19.00 "Paradise lost", Samir Calixto, Teatr Korzo (Holandia) /sala widowiskowa/

20.30 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

21 maja-czwartek

11.00 Małe KRoki - warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

17.00 Projekcja "Stund by", Lubelski Teatr Tańca (sala kinowa)

19.00 "Stalking Paradise", Lubelski Teatr Tańca, (Polska) /sala widowiskowa/

20.30 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

22 maja - piątek

17.00 Projekcja "Kaze Mononoke", DaCru Dance Company (sala kinowa)

19.00 "Kafka sulla spiaggia" DaCru Dance Company (Włochy) /sala widowiskowa/

20.45 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

23 maja -sobota

11.00 Małe KRoki - warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

16.00 "Butō - piękno pod powierzchnią ciała" - spotkanie połączone z promocją wydawnictw poświęconych butō z udziałem Katarzyny Pastuszak, Magdaleny Zamorskiej, Julii Hoczyk, Anity Zdrojewskiej, prowadzenie Katarzyna Bester /Pauza in Garden/

18.00 "Piękno utracone? O potrzebie i zbędności estetyki w sztukach performatywnych" - z Lilianną Bieszczad, Katarzyna Gardziną-Kubałą, Marcinem Kościelniakiem, Maciejem Mazurkiem, Pawłem Taranczewskim rozmawia Jadwiga Majewska /Pauza in Garden/

20.00 Projekcja "Schritte verfolgen", Susanne Linke /sala kinowa/

24 maja-niedziela

11.00 Małe KRoki - warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

19.00 "What the body does not remeber?", Ultima Vez (Belgia) /sala widowiskowa/

21.00 Spotkanie z artystami /Pauza in Garden/

Uroczyste zamknięcie Festiwalu

PROGRAM DLA DZIECI:

Małe KRoki - warsztaty dla dzieci organizowane w ramachMiędzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Kroki.

Prowadzenie warsztatów: Monika Kiwak

ciało+ przestrzeń + czas+ zmysły = taniec współczesny

Jaki smak ma taniec? Czy ucho może tańczyć? Czy przestrzeń można zdobyć? Podczas cyklu warsztatów dla dzieci w wieku od 5 do 8 lat będziemy eksplorować wybrane komponenty tańca współczesnego: ciało, przestrzeń,czas oraz zmysły wzroku, słuchu i skóry.Dla każdego dziecka warsztat będzie przygodą z tańcem w którym nie ma określonych kroków, ale jest miejsce na indywidualną ekspresję ruchową. Każdy warsztat skupiony jest wokół tematu wiodącego.

Monika Kiwak, tancerka, improwizatorka, pedagożka. Absolwentka wydziału tańca w Performers House (Dania), dyplomowana instruktorka tańca współczesnego (Polska), uczestniczka certyfikowanego Kursu Body Mind Centering® (Słowacja, Polska 2011 - 2015); magister filologii polskiej oraz wiedzy o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2013 i 2015 roku otrzymała stypendium do udziału w Alternatywnej Akademii Tańca realizowanej przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk; rezydentka projektu Dance Move Cities (Vera Mantero, Koen Augustinen, Philipe Blancharde, Mårten Spånberg, Imanuel Schipper; Kraków, Ryga 2013 -2014).

Od 2008 roku tańczy w Eksperymentalnym Studio Tańca Iwony Olszowskiej w Krakowie, praktykując improwizację z podejściem BMC®. W marcu 2014 premierę miał jej solowy spektakl "Star Fish". Zafascynowana jest anatomią i motoryką ruchu. Z pasją pracuje z dorosłymi i z dziećmi.

FB Monika Kiwak - ciało tańczące/dancing body

Harmonogram warsztatów:

17 maja - niedziela

11.00 Małe KRoki- warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

21 maja-czwartek

11.00 Małe KRoki - warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

23 maja -sobota

11.00 Małe KRoki - warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

24 maja-niedziela

11.00 Małe KRoki - warsztaty taneczne dla dzieci /sala konferencyjna/

Informacja o zespołach:

1. Mistral - Susanne Linke (Niemcy)

Taniec i choreografia: Susanne Linke und Koffi Kôkô

Pomysł na tę produkcję został oparty na dwójce tancerzy, którzy wywodzą się z dwóch bardzo różnych ale wysoce rozwiniętych tradycji tanecznych. Bardziej niż jakikolwiek inny wykonawca, Susanne Linke uosabia wiedzę o modern dance w Niemczech, od Mary Wigman do Folkwang i teatru tańca. A Koffi Kôkô czerpie z wysoce rozwiniętych wielowiekową tradycją obrzędów przejścia w kulturach Afryki Zachodniej. W obu przypadkach, swymi ciałami działają jak niezwykła i unikatowa biblioteka wiedzy. Oboje to wyjątkowi tancerze, których choreografie uwzględniają i badają tak swoje własne biografie, jak i ich tradycje społeczno-polityczne, kulturowe i duchowe.

2. Tyrans - Dame de Pic/Karine Ponties (Belgia)

"Nasze całe istnienie jest zaledwie złudzeniem ludzkich mas."
Robert Musil

Spektakl na trzech tancerzy:

papieża, króla i dyrektora -

trzech tyranów bez królestwa.

Król w cieniu swego pałacu i swego ludu,
papież w cieniu kościoła i wiernych,
dyrektor w cieniu robotnika i fabryki.

Trzej tyrani zamknięci w murach opuszczonego gmachu, samotnie budują zdania swego języka, według reguł ustanowionych przez charakter ich władzy - doczesny, duchowy i ekonomiczny.Aby sprawować tą władzę, muszą podporządkować sobie swoją niezamieszkałą krainę i, paradoksalnie, podporządkować sobie wszystkich suwerenów. Tyran rządzi, a próba ujarzmienia otoczenia kończy się szokiem metamorfozy, dekonstrukcją jego kodu, tego ucieleśnionego miejsca, które zawiera w sobie społeczną funkcję. Uobecnienie jednostki, owego "człowieka bez właściwości", który wynurza się z poczwarki suwerenności jest zatem nieuniknione. Ciało odnajduje niepowtarzalny język, mowę niezwiązaną z jego rolą ale z jego naturą. Z kolei jednostka otwiera się na nową metamorfozę, erupcję ciała prawdziwego w miejsce ciała osobistości; artysta wyrywa się z okowów figury, której kostium, zrzucony niczym przez liniejące zwierzę, odsłania fałsz. Spektakl TYRAN(I) z poczuciem humoru eksploruje miejsca ciała, obserwuje jak dalece zdolne jest do wchłaniania protokołów i kodów, przygląda się jego odporności i temu jak nieustannie odkrywa się na nowo.

Produkcja: Dame de Pic / Cie Karine Ponties

Koncepcja i choreografia : Karine Ponties

Tancerze : Mathieu Desseigne Ravel, Eric Domeneghetty, Shantala Pèpe

Światło i konsultacja artystyczna: Guillaume Fromentin

Oryginalna muzyka : David Monceau

Karine Ponties, dyrektor artystyczny Dame de Pic, a jednocześnie choreografka i wykonawczyni, jest autorką około trzydziestu utworów tanecznych. Twórczość Ponties cechuje upodobanie do absurdu oraz zainteresowanie intymnością i złożonymi splotami wzajemnych relacji.

3. Eyes in the colours of the rain - Rootlesroot Dance Company (Grecja)

Koncepcja i choreografia: Linda Kapetanea - Jozef Furek

Występują: Linda Kapetanea, Jozef Fruček,

Dla Lindy Kapetanea i Jozefa Frucka ciało to alfa i omega, a poszukiwanie osobistego stylu ruchu leży u podstaw ich poczynań w dziedzinie choreografii. Wykraczając poza rygorystycznie pojmowany idiom tańca, koncentrują się na wyrażeniu siebie przez ruch i oświecenie swego świata wewnętrznych emocji przez teatralną ekspresję i instynktowną komunikację sceniczną. W poszukiwaniu podstaw dramaturgicznych, we współpracy z Hildegard De Vuyst, znanej z długoletniej współpracy z Alanem Platelem i Królewskim Teatrem Flamandzkim, tym razem artyści zmierzyli się z kryzysem tożsamości, przed którym staje społeczeństwo poszukujące czegoś stałego, ale w zmienionych granicach bezpieczeństwa. Zespół zwraca się ku ludzkiemu wymiarowi rzeczy, wsłuchuje się w mowę ciała starając się zredefiniować swe motto "ruch to głęboka refleksja nad rzeczywistością". Jakkolwiek ryzykowany i elektryzujący ruch pozostaje nadal w centrum zainteresowania Rootlessroot, konwulsyjne działania sceniczne uzupełnia teraz czułość, kiedy ciała poddają się rozkładowi i wszystko zwraca się do wewnątrz - to bezwzględnie konieczny aspekt ludzkiej egzystencji .

Jozef Furek i Linda Kapetanea założyli RootlessRoot w 2006 r., tworząc w ten sposób strukturę umożliwiającą rozwijanie wizji i twórczych zamysłów. Powstała w ten sposób platforma refleksji przez ruch pozwalająca rozwijać dostępny, pierwotny, twórczy, a zarazem żartobliwy język ich sztuki. Jozef i Linda sami wykonują taniec, okazując przez taniec swe podstawowe zainteresowanie ludzkimi emocjami i ekspresją kultury. Pod tą egidą Jozef i Linda założyli rozszerzenie zespołu pod nazwą "Fighting Monkey Practice". Współpracując z takimi artystami jak Akram Khan, Wim Vandekeybus czy John Parish, stworzyli szereg zespołów działających na całym świecie.

4. Raj utracony - Samir Calixto, Teatr Korzo (Holandia)

Inspiracją nowego spektaklu Calixto Raj utracony jest poemat epicki Johna Miltona pod tym samym tytułem, powstały w 1667 r., traktujący o upadku człowieka i wygnaniu z Raju. Z charakterystyczną dla sztuki Calixto fizyczną intensywnością, tancerzy prowadzą pozornie sprzeczne siły. Światłość i ciemność, dobro i zło, świętość i bezbożność. Trwa to dość długo, zanim ujrzymy ludzkość taką, jaką znamy: kruchą, skomplikowaną i śmiertelną.

W ubiegłym roku brazylijsko-holenderski choreograf Samir Calixto wywołał wstrząsające wrażenia wystawieniem spektaklu do muzyki Czterech pór roku Vivaldiego, uświadamiając nam naszą śmiertelność. Calixto nominowany został do nagrody Łabędzia za "najciekawszy spektakl taneczny w 2013 r. ", otrzymał także prestiżową nagrodę BNG Bank Dance Award for Excellent Talent 2014.

5. Stalking Paradise - Lubelski Teatr Tańca (Polska)

Stalking Paradise

Koncepcja i choreografia: Külli Roosna, Kenneth Flak

Taniec: Beata Mysiak, Anna Żak , Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń/ Lubelski Teatr Tańca, Aleksandra Łaba, Wojciech Łaba/ Pracownia Fizyczna

Muzyka i wideo: Kenneth Flak

Światło: Grzegorz Polak

Realizacja dźwiękowa: Dariusz Kociński

Czas: 60 min

Produkcja: Centrum Kultury w Lublinie, Instytut Muzyki i Tańca

Premiera: 13 września 2014

Spektakl "Stalking Paradise" został zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2014

"Niech staną się bezradni jak dzieci,

ponieważ słabość jest wielka, a siła jest niczym.

W chwili narodzin człowiek jest słaby i wiotki,

w chwili śmierci - twardy i sztywny.

Gdy drzewo rośnie, jest delikatne i łamliwe,

kiedy usycha i marnieje, umiera.

Twardość i siła to towarzysze śmierci.

Giętkość i słabość są przejawami życia.

To, co zatwardziałe, nigdy nie wygra."

"Stalker", Andriej Tarkowski

Czy naprawdę chcielibyście aby spełniły się wasze najskrytsze pragnienia?

"Stalking Paradise", to spektakl pod kierunkiem norwesko-estońskiego duetu choreografów Roosna i Flak, w którym tancerze Lubelskiego Teatru Tańca oraz Pracowni Fizycznej z Łodzi wspólnie poszukują odpowiedzi na pytania o wiarę. W co wierzymy? Dlaczego wierzymy w to, co robimy? Dlaczego tak trudno jest pogodzić ze sobą różne przekonania?

Rozmaite elementy wiary poddane są analizie w spektaklu, zarówno poprzez ruch, jak i dźwięk oraz tekst: dogmatyzm, płynność, zmiana, stabilność, adaptacja. Na jakiej podstawie podejmujemy nasze decyzje? Podejmujemy działania aby wypełnić społeczne oczekiwania czy raczej kierując się przede wszystkim własnymi przekonaniami? Jak rozpoznajemy różnicę pomiędzy tymi dwiema opcjami - czy w ogóle istnieje między nimi jakaś istotna różnica?

6. Kafka sulla spiaggia - DaCru Dance Company (Włochy)

DaCru Dance Company Kafka sulla Spiaggia (Kafka nad morzem)

Wolna transpozycja prozy Haruki Murakamiego

Hip Hop Theatre

Czas: 70 minutes (bez przerwy)

Pomysł i reżyseria: Marisa Ragazzo

Choreografia: Marisa Ragazzo i Omid Ighani

Muzyka-montaż: Omid Ighani

Projekt światła: Gabriele Termine

Organizacja: Alessandra Pagni

Bohaterowie i wykonawcy:

Kafka Omid Ighani

Nakata Claudia Taloni

The crow boy Serena Stefani

Tamura Samar Khorwash

Mrs Saeki Alessia Gatta

Oshima Afshin Varjavandi

Hoshino Tiziano Vecchi

Sada Paolo Red Face

Johnny Walzer Dominique Lesdema i Tiziano Vecchi

Stary człowiek, tak szczery jak dziecko, który rozumie i mówi językiem kotów i chłopiec, tak dojrzały jako mężczyzna. Oboje w biegu, jeden ucieka od przestępstwa a drugi, jak nastoletni Edyp, od przepowiedni. Spektakl DaCru jest i o tym i o czymś dużo więcej.

"Kafka nad morzem" jest taneczną transpozycją dzieła Haruki Murakamiego, jasnej wizjonerskiej i zaczarowanej podróży, gdzie bohaterowie i objawienia podążają za sobą nigdy nie docierając do najgłębszej istoty, która pozostaje nieosiągalną tajemnicą.

Projekt wytańczenia książki sam w sobie już jest podróżą; ale tańczyć "Kafkę nad morzem" to prawdziwy przywilej, taki jaki zwykle odczuwamy w towarzystwie tajemniczej duszy Murakamiego, która oświetlona i jasna, pomiędzy tymi wszystkimi niezwykłymi bohaterami decyduje się umieścić koty, niezapomniane stworzenia, które często potrafią skraść ludziom całą uwagę. Tak więc ze stron na scenę…

7. What the body does not remeber? - Ultima Vez (Belgia)

Zadziwiający debiut Wima Vandekeybusa i Ultima Vez w 1987 roku wprawił w zdumienie ówczesny świat tańca. Vandekeybus, a także kompozytorzy Thierry de Mey i Peter Vermeersch, otrzymali w Nowym Jorku prestiżową nagrodę Bessie za to "brutalne zderzenie tańca i muzyki: niebezpieczny krajobraz walki przedstawiony w What the Body Does Not Remember. Dwadzieścia pięć lat później przedstawienie znów wyrusza na światowe tournée z nową obsadą. Pierwotna choreografia Vandekeybusa balansuje na wąskiej krawędzi między przyciąganiem a odpychaniem. Czasem mamy do czynienia z konfrontacją między parą tancerzy, miedzy dwiema grupami, między tancerzami a muzyką, czy między tancerzami a frapującymi układami. Ale przez cały czas jest to eksplozja agresji, lęku i zagrożenia. Spektakl przeszedł już do historii tańca, ale także dziś wart jest obejrzenia.

"Kiedy oglądam ten spektakl, znów odczuwam całą zawartą w nim pierwotną pasję i energię. Miałem wtedy całkowicie dość całego tego estetyzmu, tego "udawania". Pragnąłem surowych emocji, siły fizycznej, odwagi. Dziesiątki lat później we wznowieniu spektaklu What the Body Does Not Remember wciąż rzucamy kamieniami. Dla mnie jest to nie tylkodowodem na to, jak wiele jest możliwe, ale także, że to co możliwe, może trwać."- mówi Wim Vandekeybus

REŻYSERIA, CHOREOGRAFIA & SCENOGRAFIA Wim Vandekeybus

WYKONAWCY: Jorge Jauregui Allue, Germán Jauregui Allue, Pavel Mašek, Guilhem Chatir, Eddie Oroyan, Aymara Parola, Revé Terborg, Claire Lamothe, Léa Dubois

ORYGINALNA MUZYKA: Thierry De Mey & Peter Vermeersch

Zespół Ultima Vez założony został w 1986 roku jako zespól i organizacja Wima Vandekeybusa -choreografa, reżysera i filmowca. Od samego swego powstania Ultima Vez rozwija intensywnie swą działalność jako zespół tańca współczesnego z siedzibą w Brukseli i we Flandrii.

SPRZEDAŻ BILETÓW

Karnet normalny 235 zł

Karnet ulgowy 165 zł*

Bilety na spektakle Kafka sulla spiaggia, Mistral, Tyrans, What the body does not remeber?

normaly 45 zł, ulgowy 35 zł

Bilety na spektakle Eyes in the colours of the rain, Paradise lost, Stalking Paradise

normalny 35 zł, ulgowy 25 zł

Wstęp na projekcje, panele dyskusyjne, warsztaty taneczne dla dzieci oraz spotkania z artystami jest bezpłatny.

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (pl. Św. Ducha 1)

poniedziałki 10.00-14.00 oraz 14.30-18.00

od wtorku do soboty 9.0014.00 oraz 14.30-19.00

w niedziele 15.00 - 19.00 - jeśli jest grany spektakl