MICHAEL RIEDEL wystawa

Grę z konwencjami malarskimi podejmują również inne pokazane na wystawie obrazy artysty. Przy użyciu programów komputerowych Riedel remiksuje strony internetowe, na których mowa jest o nim jako artyście, jego pracach i innych artystycznych aktywnościach, często teksty krytyczne lub dokumentacje prac. Następnie artysta przenosi wydrukowane informacje na przestrzeń płótna. Również w przypadku tych działań pierwotne znaczenia ulegają tak samo celowym, jak przypadkowym zmianom, tworząc polifonię powtórzeń. Dominującymi motywami serii Poster Paintings są czarne lub kolorowe koła (lub ich fragmenty). Nawiązują one do programu Quark Xpress, w którym pojawiają się podczas operacji wykonywanych przez program lub gdy komputera zawiesza się.

W Nowym Sączu zostanie po raz kolejny powtórzona praca One and Three Chairs. Pierwsza prezentacja tego projektu odbyła się na I Biennale w Moskwie w 2005 roku. Jego materiałem źródłowym była słynna, zatytułowana identycznie praca z roku 1965 roku autorstwa Josepha Kosutha. Inaczej niż amerykański konceptualista, Riedel, zestawiając kopię z oryginałem, nie szuka trwałych relacji między znaczeniami. Twierdzi natomiast, że kopiowanie i postprodukcja dodają nowe wątki do każdej informacji i zmieniają jej wydźwięk. One and Three Chairs pokazana w BWA SOKÓŁ będzie składała się z wielkoformatowej tapety fotograficznej, powielającej wcześniejsze odtworzenia pracy amerykańskiego konceptualisty, które wykonał Riedel. Na tapecie pojawią się krzesła, które zostały użyte  podczas performanceów w Moskwie, Londynie i Brnie. W ramach każdego performanceu zwykle cztery osoby (historycy sztuki, kuratorzy i artyści) miały za zadanie rozmawiać o sztuce Michaela Riedla lub odnieść się do specyfiki miejsca. Tak jak miało to miejsce podczas wcześniejszych odtworzeń pracy Kosutha, wypowiedzi uczestników performanceu zostają nagrane i wykorzystane na plakatach  wystaw. Dokonując transkrypcji wypowiedzi uczestników tego działania, artysta koduje je na nowo. Riedel eksperymentuje w ten sposób z historią funkcjonujących formuł języka, procesem ich powtarzania, możliwymi kombinacjami oraz przemianami w wypowiedziach indywidualnych użytkowników języka. W wypadku wystawy w Nowym Saczu zapis rozmowy, która została przeprowadzona podczas performanceu w BWA SOKÓŁ w kwietniu 2013 roku, zostanie wyklejony na plakatach we wnętrzu galerii.

Michael Riedel (ur. 1972 w Rüsselsheim) w 2000 roku ukończył studia na frankfurckiej Städelschule i École nationale supérieure des Beaux-Arts w Paryżu. Jest jednym z najbardziej interesujących i przedsiębiorczych twórców współczesnej sceny artystycznej w Niemczech. Ów wszechstronny artysta, określony przez krytykę mianem Digital Dandy (ze względu na wyraźny w jego twórczości wątek cyfrowego przetwarzania obrazu), od 2005 roku obecny jest także na amerykańskim rynku sztuki. Rozgłos przyniosły mu artystyczne działania w wynajętym domu przy ulicy Oskar-von-Millerstrasse 16 we Frankfurcie, gdzie wraz z przyjaciółmi i innymi artystami realizował serię działań polegających na powtórzeniach i re-inscenizacjach wystaw, odczytów, koncertów, seansów filmowych i innych kulturalnych wydarzeń w tym mieście. Znany krytyk, Roberto Ohrt, nazwał ów budynek miejscem działań sabotażowych albo domem cieni. Od 2004 roku Michael Riedel prowadzi we Frankfurcie gdzie mieszka i tworzy cieszącą się dużą popularnością instytucję kulinarną pod nazwą Freitagsküche, łączącą dobre i zdrowe potrawy ze sztuką, muzyką oraz innymi formami zbiorowej interakcji. W 2012 roku jego twórczość ukoronowała wystawa retrospektywna  Kunste zur Text (Sztuki do Tekstu) w prestiżowej Schirn Kunsthalle we Frankfurcie. Ponadto Michael Riedel wystawiał wielokrotnie w Galerii David Zwirner w Nowym Jorku (ostatnio w 2013 roku), Galerii Gabriele Senn w Wiedniu (2012), Kunstverein w Hamburgu (2010), Galerii Francesca Pia w Zurychu (2009), i Städel Museum we Frankfurcie (2008). Brał udział w grupowych wystawach w Galleria Cicica d`Arte w Turynie (2010), w Tate Modern w Londynie (2009), w wiedeńskiej Secesji (2003), na  biennale sztuki współczesnej w Lyonie (2007) i  I biennale w Moskwie (2005).