10 lipca 2011 (niedziela)

Szlak Renesansu w Małopolsce

Udostępnij

W niedzielę, 10 lipca, zapraszamy do udziału w Spotkaniach z Kulturą Renesansu w ramach drugiej odsłony tegorocznej edycji programu Szlak Renesansu w Małopolsce. Tym razem będzie można odwiedzić trzy renesansowe zamki.

Program:

Zamek w Suchej Beskidzkiej i Zamek na Mirowie w Książu Wielkim

Na zamkach w Suchej Beskidzkiej i w Książu Wielkim, od 10.00 do 15.00, o każdej pełnej godzinie, zwiedzających zostaną nieodpłatnie oprowadzeni przez przewodników po tych obiektach oraz będą mogli wziąć udział w wydarzeniach towarzyszących zwiedzaniu. I tak, w Suchej Beskidzkiej, o godz. 10.00 Barbara Woźniak wygłosi wykład pt. Od dworu obronnego Castiglione-Suskich do renesansowej rezydencji magnackiej Komorowskich, a o godz. 13.00 udostępniona zostanie Kaplica Konfederatów Barskich na Górze Jasień.

Będzie można także obejrzeć ekspozycję etnograficzną związaną z tradycyjną kulturą ludową Górali Babiogórskich i Żywieckich w tzw. Domku Ogrodnika. Odwiedzający Zamek na Mirowie w Książu Wielkim zostaną natomiast zaproszeni do udziału w bogatym programie zabaw renesansowych proponowanych przez Bractwo Rycerskie.

Zamek w Pieskowej Skale

Na Zamku w Pieskowej Skale zwiedzanie będzie odpłatne, ale o godz. 13.00 będzie można wysłuchać koncertu Kapeli Dworskiej Consortium Sedinum pt. L'art de la dance" - formy taneczne od XV do XVII wieku. Wstęp na koncert odbywać się będzie na podstawie bezpłatnych wejściówek dostępnych w Punkcie Informacji Miejskiej w Krakowie przy ul. św. Jana 2 od 7 lipca oraz na Zamku w Pieskowej Skale przed koncertem.

Wystąpią: Radosław Kamieniarz – skrzypce barokowe, Marzena Matyaszek – skrzypce barokowe, Piotr Chrupek – altówka barokowa, Maciej Łukaszuk – wiolonczela barokowa oraz Urszula Stawicka – klawesyn

Program: Michael Praetorius, wybór tańców ze zbioru Terpsichore Musarum; Antonio Vivaldi, Concerto Rustico” G-dur na smyczki i continuo RV 151 oraz Presto – Adagio- Allegro; Pietro Antonio Locatelli, Concerto g-moll na smyczki i basso continuo oraz Largo- Allemanda- Sarabanda- Gavotta; Georg Philipp Telemann, Suite in D "La Lyra" na smyczki i continuo.TWV 55 oraz Ouverture - Menuets I, II - La Vielle - Sicilienne, - Rondeau - -Bourrees I, II, - Gigue.

Kapela Dworska Consortium Sedinum powstała w 1999 roku w Szczecinie. Zespół jest jedyną profesjonalną formacją muzyki dawnej na Pomorzu Zachodnim. Nadrzędnym celem Consortium Sedinum jest kontynuacja tradycji muzycznych dawnego Szczecina. Działalność zespołu stanowi kontynuację dorobku twórczego Uniwersyteckiej Orkiestry Barokowej Consortium Iagellonicum działającej w latach 1992-2000 przy Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Tworzą go artyści specjalizujący się w wykonawstwie muzyki dawnej na instrumentach z epoki z zachowaniem ówczesnej praktyki wykonawczej. Kierownikiem artystycznym zespołu jest organistka i klawesynistka Urszula Stawicka, absolwentka krakowskiej Akademii Muzycznej.

Consortium Sedinum wykonuje muzykę od renesansu po klasycyzm na instrumentach historycznych, sięgając często po utwory mało znane, współcześnie nie publikowane i niedawno odkryte.

Szlak Renesansu 2011 – Obiekty prezentowane 10 lipca:

Przystanek 1: Zamek w Pieskowej Skale

Zamek w Pieskowej Skale po raz pierwszy wzmiankowany jest w dokumencie wydanym w 1315 roku przez Władysława Łokietka. Wg Długosza powstanie zamku wiąże się z okresem panowania Kazimierza Wielkiego, ale relacja ta dotyczy raczej przebudowy istniejącego tu już założenia obronnego.

Pełne prawo własności zamku Szafrańcowie uzyskali dopiero w 1422 r. od Władysława Jagiełły, który w uznaniu zasług nadał zamek Piotrowi Szafrańcowi, podkomorzemu krakowskiemu. Zamek wraz z przylegającym dobrami pozostawał w rękach rodziny Szafrańców aż do 1609 roku. Brakuje dokumentów wskazujących jak wyglądał zamek w XV w.

Na podstawie rekonstrukcji uznaje się, że zabudowa wzgórza zajmowała dwa poziomy. Wyżej, 38 m nad dnem Doliny Prądnika i drogą, znajdowała się kwadratowa wieża strażnicza z dwoma budynkami mieszkalnymi i małym dziedzińcem wewnętrznym, niżej zaś - na poziomie dzisiejszego dziedzińca arkadowego - studnia i zabudowania gospodarcze, do których przylegał mur obronny.

W 1557 r. zamek odziedziczył stryjeczny brat Hieronima, Stanisław, który dokonał przebudowy gotyckiego zamku w stylu renesansowym, wzorując się na wawelskiej rezydencji.

Ostatnim właścicielem zamku z rodziny Szafrańców był Jędrzej, syn Stanisława. Po jego bezpotomnej śmierci w 1608 r. zamek ciągle zmieniał właścicieli. W 1640 r. zamek przeszedł w ręce Michała Zebrzydowskiego, starosty lanckorońskiego, który przede wszystkim wzmocnił system fortyfikacyjny i w pewnym stopniu zmienił sylwetkę budowli.

W 1667 roku zamek przeszedł w ręce rodziny Wielopolskich herbu Starykoń. Pierwszy z nich, Jan Wielopolski, kanclerz koronny, starosta krakowski i poseł królewski, jeszcze w 1655 r. uzyskał od Ferdynanda III przywilej używania tytułu hrabiego na Pieskowej Skale. T

ytuł ten zachowali także następni członkowie rodu Wielopolskich aż do 1842 r., kiedy to zamek był w ich posiadaniu.

W 1846 r. zamek przeszedł w ręce Sobiesława Augusta Mieroszewskiego i od tego czasu przeżywał trudne chwile. W wyniku pożaru (1850) zniszczeniu uległa najstarsza jego część, tj. wysoki zamek. W czasie powstania styczniowego rosyjski ostrzał spowodował kolejny pożar i zniszczenie cennego wyposażenia wnętrz.

W 1902 roku w wyniku zadłużenia majątku Serafina Chmurskiego, ostatniego, prywatnego właściciela Pieskowej Skały, zamek trafił na licytację.

Po II wojnie światowej zamek w Pieskowej Skale przejął Skarb Państwa, po generalnej renowacji w latach 1950-1963 stał się on Oddziałem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu. Obecnie znajduje się tu stała ekspozycja „Przemiany stylowe w sztuce europejskiej od średniowiecza do połowy XIX wieku”.

Przystanek 2: Zamek na Mirowie w Książu

Wielkim Zamek na Mirowie w Książu Wielkim został wzniesiony w latach 1585-95 przesz Piotra Myszkowskiego, biskupa krakowskiego, dziedzica Książa Wielkiego i jego bratanka Piotra - Starostę Chęcińskiego.

Budowla założona jest na planie wydłużonego prostokąta zorientowanego w kierunku północ-południe, w części środkowej ma 2 ryzality (od frontu i tyłu oraz występy przy bocznych ścianach). Zamek zbudowany z kamienia pińczowskiego jest dwupiętrowy i podpiwniczony.

Elewację zakończono szczytem lekko wygiętym, z okienkiem krzyżowym pośrodku. Na szczycie ustawiono trzeci wazon. W podobny sposób uwieńczono także fasady boczne, co możemy oglądać jeszcze dzisiaj. W okresie insurekcji kościuszkowskiej ta wspaniała rezydencja została zdewastowana.

Szczyty fasad frontowych w stylu rokokowym zostały zachowane w formie XVIII-wiecznej. W 1846 r. prace budowlane zostały przerwane, bowiem A. Wielopolski podjął decyzję ulokowania swej ordynackiej rezydencji w Chrobrzu. Równocześnie z zamkiem zbudowane zostały 2 symetryczne pawilony.

Zamek na Mirowie w Książu Wielkim był jedną z pierwszych nowożytnych siedzib możnowładczych w Polsce, mając charakter wybitnie rezydencjonalny zgodnie z życzeniem fundatora, polityka i duchownego bpa P. Myszkowskiego. Wygląd i usytuowanie pałacu na wyniosłym wzgórzu sprawia, że jest często nazywany - polskim „Akropolem”.

Przystanek 3: Zamek w Suchej Beskidzkiej

W skład zespołu zamkowo-parkowego Zamku Suskiego wchodzą: zamek, oranżeria, zabudowania gospodarskie, poza murem zespołu przekształcony browar, a od południa i południowego - zachodu zespół parkowy. Z nieistniejących już dzisiaj zabudowań: folwark, stawy z wylęgarnią ryb, gorzelnia, młyn zamkowy nad Stryszawką, stajnie.

Zawiązkiem zamku był dwór obronny wzniesiony ok. 1554 r. przez Kaspra Suskiego, usytuowany na północ od Rynku u podnóża góry Jasień. Budowla powstała z miejscowego kamienia łamanego, obrabianego stosownie do potrzeb nielicznych szczegółów dekoracyjnych budynku.

Murowany - trójskrzydłowy z czterema wieżami, zgrupowany dookoła prostokątnego dziedzińca z wjazdem od wschodu.Skrzydło południowe jednotraktowe - dwupiętrowe, częściowo podpiwniczone zakończone od wschodu dwupiętrową budowlą z II poł. XVI wieku, znacznie z czasem przekształcone.

Południowa elewacja zamku o rytmicznym układzie okien, zaakcentowana pośrodku portalami sieni i balkonu, zmodernizowana na początku XVIII wieku, zrekonstruowana została po pożarze zamku w 1905 roku. Na piętrze skrzydła południowego oraz wieży południowo - wschodniej znajdują się dwa kominki późnobarokowe z początku XVIII wieku: z herbem Wielopolskich Starykoń i Branickich Korczak.

Skrzydło zachodnie jest dwupiętrowe z prostokątna dobudową od zachodu i czworoboczną wieżą zegarową przy narożniku północno-wschodnim, prawdopodobnie jest niejednolite.

Zasadnicze wejście do sali wiedzie wprost z dziedzińca po schodach jednobiegowych, które załamują się pod kątem prostym. Na wieży zegarowej na piętrze usytuowana została kaplica z 1614 roku, rozczłonkowana wewnątrz pilastrami i sklepiona w formie kapy przepasanej na krzyż gurtami i uzupełnionej w narożnikach dwiema stykającymi się lunetami.

Skrzydło północne jest parterowe i niejednolite. Część zachodnia łącząca się bezpośrednio z wieżą zegarową jednotraktowa zbudowana w XVII wieku, część wschodnia dwutraktowa z XIX wieku. Skrzydła południowe i zachodnie ozdobione są od dziedzińca piętrowymi krużgankami arkadowymi, filarowo - kolumnowymi z czworobocznymi występami - loggiami w narożnikach miedzy tymi skrzydłami oraz w narożniku między skrzydłem zachodnim i wieżą zegarową.

Na arkadach dwa kartusze herbowe Topór - matki Piotra Komorowskiego i Starykoń Wielopolskich z datą 1757 r. O północy na krużgankach można również spotkać Białą Panią, która jest ponoć widmem Anny Konstancji z Lubomirskich Wielopolskiej.

Na górze Jasień znajduje się Kaplica wzniesiona dla upamiętnienia walk stoczonych przez Konfederatów Barskich z oddziałami rosyjskimi gen. Suworowa w 1771 roku. Powstała prawdopodobnie w 1773 roku. W części głównej mieści ołtarz z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej.

Organizator: Stowarzyszenie Willa Decjusza

ostatnia zmiana: 2011-07-06