Kolekcje kimon Kodaimaru Company i rodziny Yamanaka

Widniejące na nich postacie  pięknych dziewczyn i kobiet, odzianych w barwne kimona stały się kwintesencją obrazu Japonii w oczach Zachodu. Piękno eleganckiej sylwetki pozostawiało w umysłach patrzących obraz na trwale kojarzony z istotą japońskości.

Kimono po japońsku oznacza dosłownie „coś, co się nosi”, „rzecz do noszenia, do ubrania”. Początkowo słowo to używane było  dla oznaczenia wszelkiego rodzaju ubiorów, lecz z czasem przyjęło się tak określać specyficzny rodzaj ubioru, który do dziś noszą kobiety, mężczyźni i dzieci. Używa się go w węższym lub szerszym sensie.  W węższym -odnosi się do tradycyjnego ubioru japońskiego (kimono jest równoznaczne wtedy z terminem wafuku ), który okrywa całe ciało i przewiązany jest  pasem obi. W tym węższym - japońskim sensie - słowo to nie odnosi się już na przykład do haori - rodzaju wierzchniego okrycia, sięgającego mniej więcej do połowy uda, ani do długiej spodniej szaty jūban. Czasami używa się tego słowa w szerszym sensie jako określenia rodzaju ubrania lub stroju narodowego, głównie dla rozróżnienia go od ubioru w stylu zachodnim (yōfuku).

Swą formę obecną, kimono czyli charakterystyczny ubiór japoński,  uzyskało w okresie Edo (1603-1868). Określenia kimono zaczęto używać dopiero w XVIII wieku. Wcześniej długie do ziemi odzienie z prostokątnymi rękawami  i połami zachodzącymi na siebie, przytrzymywane pasem obi, nazywano kosode. Historia japońskiego ubioru jest w znacznej swej części historią ewolucji kosode.

Kimono, ta osadzona głęboko w tradycji forma ubioru, znalazła swoje wyraźnie określone miejsce we współczesnej Japonii i odgrywa wciąż ważną rolę we współczesnym życiu w tym kraju. Nie jest jedynie reliktem przeszłości, dawnym strojem, w który w dowolnym czasie czy okazji można przebrać się, zabawić czy powspominać i schować do szafy; nie jest też eksponatem do obejrzenia w muzeum. Noszenie kimona podlega określonym rytuałom i wymogom rozbudowanej etykiety. Jedne z nich maja  swoje korzenie w  tradycji, inne wynikają z przystosowania japońskiej dawnej kultury do warunków współczesności.

Obiekty na wystawie to zbiór japońskich strojów pochodzących z kolekcji Kodaimaru Company oraz Rodziny Yamanaka. Powstały one w ciągu wieku XX. Dają świadectwo utrzymywania się w Japonii tradycji związanych z ubiorem charakterystycznym dla tej kultury. Rozmaitość rodzajów kimon, które będzie można zobaczyć na wystawie prezentuje nie tylko specyficzne cechy tego stroju, ale też ogromną różnorodność  tkanin wykorzystywanych do ich wytwarzania wraz z bogactwem motywów i technik zdobniczych.

Wystawa czynna do 25 lutego 2007 roku.

Centrum Manggha