Kraków - imprezy, koncerty, informacje

Widowisko muzyczne „Pan Twardowski” oparte na legendzie o sławnym czarnoksiężniku przygotowali dyplomanci oraz studenci Szkoły Aktorskiej SPOT w reżyserii Tomasza Gołębiowkiego, który w tym roku obchodzi 40-lecie swojej pracy artystycznej.

Pierwszy, napisany jeszcze przed wojną, w 1935 roku, dramat Gombrowicza - to sceniczna groteska i zarazem satyryczny obraz społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę.

Borys Akunin kreśli dalsze losy bohaterów „Mewy” Antoniego Czechowa w formie komedii kryminalnej i zaczyna w miejscu, w którym dramat z 1896 roku się kończy. To rodzaj zabawy literackiej.

43 ZACHODY SŁOŃCA to spektakl oparty na motywach powieści „Ziemia planeta ludzi” i książce „Mały Książę” Antoina de Saint-Exupery’ego, przedstawia historię związku kobiety i mężczyzny, poprzez ich wzloty i upadki dotyka najdelikatniejszych tematów naszej egzystencji.

W krakowskiej Nowej Hucie, na terenie sali Duża Huta w teatrze Łaźnia Nowa już 18-go kwietnia artystowski bachor Zbyszek i opętana Dezyderatą Dulska oraz zdziwiona i wkręcona Hanka (a także parę innych osób) plądrować będą rzeczywistość w poszukiwaniu moralności. Działania odbywać się będą pod okiem nieocenionego ale i niedocenionego krakowskiego kanapowca – Julasiewiczowej. A nad wszystkim nadzór reżyserski dzierżyć będzie tajemniczy Felicjan Dulski, rzecz jasna.

Gert Jonke w „Zatopionej katedrze” stworzył prostych bohaterów: parę nowożeńców demolującą pokój podczas kłótni, lekarza, rezydentów domu starców. Stworzył też szczególny, kunsztowny język, który jako jedyny zostanie ocalony z katastrofy, w której po kolei znikają materialne przestrzenie (sypialni, domu starców).

Dramat francuskiego autora Jeana Michela Ribesa, Ekspozycjoniści, porusza temat stosuneku społeczeństwa do malarstwa, zwłaszcza współczesnego. Jest jednak poważna różnica między Ekspozycjonistami, a dziesiątkami tekstów wystawianych corocznie w paryskich teatrach prywatnych, których autorzy kpią z „dzisiejszych bohomazów”. Ribes nie staje w obronie sztuki, ani jej nie atakuje.

Przedstawienie to będzie muzyczną wyprawą prowadzącą przez ścieżki podświadomości Józefa K. Tym razem sąd i proces, który jest jego udziałem, jest w większym stopniu doświadczeniem wewnętrznym bohatera niż walką z zewnętrznym systemem.

Widowisko muzyczne „Pan Twardowski” oparte na legendzie o sławnym czarnoksiężniku przygotowali dyplomanci oraz studenci Szkoły Aktorskiej SPOT w reżyserii Tomasza Gołębiowkiego, który w tym roku obchodzi 40-lecie swojej pracy artystycznej.

Pierwszy, napisany jeszcze przed wojną, w 1935 roku, dramat Gombrowicza - to sceniczna groteska i zarazem satyryczny obraz społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę.

Borys Akunin kreśli dalsze losy bohaterów „Mewy” Antoniego Czechowa w formie komedii kryminalnej i zaczyna w miejscu, w którym dramat z 1896 roku się kończy. To rodzaj zabawy literackiej.

Trzy historie. Trzy dusze. Trzy ciała. Sylwin Rubinstein – tancerz i transwestyta, którego siostra-bliźniaczka została zamordowana podczas wojny. Maria od Cegieł – przodowniczka pracy, która całe swoje życie poświęciła budowaniu Polski Ludowej. Heidi/Andreas Stern – sportsmenka faszerowana sterydami, która wygrywała w NRD wszystkie zawody. Trzy tożsamości, których tytułowe ID wyznacza opresyjność systemu.

Trzy historie. Trzy dusze. Trzy ciała. Sylwin Rubinstein – tancerz i transwestyta, którego siostra-bliźniaczka została zamordowana podczas wojny. Maria od Cegieł – przodowniczka pracy, która całe swoje życie poświęciła budowaniu Polski Ludowej. Heidi/Andreas Stern – sportsmenka faszerowana sterydami, która wygrywała w NRD wszystkie zawody. Trzy tożsamości, których tytułowe ID wyznacza opresyjność systemu.

Gert Jonke w „Zatopionej katedrze” stworzył prostych bohaterów: parę nowożeńców demolującą pokój podczas kłótni, lekarza, rezydentów domu starców. Stworzył też szczególny, kunsztowny język, który jako jedyny zostanie ocalony z katastrofy, w której po kolei znikają materialne przestrzenie (sypialni, domu starców).

Przedstawienie to będzie muzyczną wyprawą prowadzącą przez ścieżki podświadomości Józefa K. Tym razem sąd i proces, który jest jego udziałem, jest w większym stopniu doświadczeniem wewnętrznym bohatera niż walką z zewnętrznym systemem.

Dramat francuskiego autora Jeana Michela Ribesa, Ekspozycjoniści, porusza temat stosuneku społeczeństwa do malarstwa, zwłaszcza współczesnego. Jest jednak poważna różnica między Ekspozycjonistami, a dziesiątkami tekstów wystawianych corocznie w paryskich teatrach prywatnych, których autorzy kpią z „dzisiejszych bohomazów”. Ribes nie staje w obronie sztuki, ani jej nie atakuje.

Pierwszy, napisany jeszcze przed wojną, w 1935 roku, dramat Gombrowicza - to sceniczna groteska i zarazem satyryczny obraz społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę.

Autorski scenariusz na podstawie nie przedstawianych wcześniej na scenie tekstów Wyspiańskiego. Śmierć, pamięć, sztuka i życie. Czwarty wieszcz i krakowska tajemnica poliszynela – historia tego, co stało się z dziećmi Mistrza po jego śmierci.

43 ZACHODY SŁOŃCA to spektakl oparty na motywach powieści „Ziemia planeta ludzi” i książce „Mały Książę” Antoina de Saint-Exupery’ego, przedstawia historię związku kobiety i mężczyzny, poprzez ich wzloty i upadki dotyka najdelikatniejszych tematów naszej egzystencji.

Wyrzekam się. Wyrzekam się siebie, swoich ideałów. Wyrzekam się życia. Dla nowej lodówki, fotela, awansu w firmie.

Przedstawienie to będzie muzyczną wyprawą prowadzącą przez ścieżki podświadomości Józefa K. Tym razem sąd i proces, który jest jego udziałem, jest w większym stopniu doświadczeniem wewnętrznym bohatera niż walką z zewnętrznym systemem.

Pierwszy, napisany jeszcze przed wojną, w 1935 roku, dramat Gombrowicza - to sceniczna groteska i zarazem satyryczny obraz społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę.

Gert Jonke w „Zatopionej katedrze” stworzył prostych bohaterów: parę nowożeńców demolującą pokój podczas kłótni, lekarza, rezydentów domu starców. Stworzył też szczególny, kunsztowny język, który jako jedyny zostanie ocalony z katastrofy, w której po kolei znikają materialne przestrzenie (sypialni, domu starców).

Chiński bogacz Schlink i biedak Garga toczą ze sobą irracjonalną walkę. Nie wiadomo, dlaczego zaczął się ten pojedynek, kim lub czym jest przeciwnik. Może to starcie jest substytutem homoseksualnego związku, może rywalizacją samców alfa albo eksplozją rasowej nienawiści. Żółty człowiek, który chce być białym, staje naprzeciw białego człowieka, który chce być czarnym. Krakowski reżyser wkłada ich pojedynek w ramy wrestlingowego pokazu na ringu.

Gert Jonke w „Zatopionej katedrze” stworzył prostych bohaterów: parę nowożeńców demolującą pokój podczas kłótni, lekarza, rezydentów domu starców. Stworzył też szczególny, kunsztowny język, który jako jedyny zostanie ocalony z katastrofy, w której po kolei znikają materialne przestrzenie (sypialni, domu starców).

Narodziny królewny Różyczki napełniają dwór radością. Wróżki zamieszkujące królestwo zbierają się, aby obdarować maleńką królewnę najwspanialszymi zaletami. Niestety, jedna z nich, nie otrzymawszy zaproszenia na chrzciny, postanawia się zemścić.

Przedstawienie to będzie muzyczną wyprawą prowadzącą przez ścieżki podświadomości Józefa K. Tym razem sąd i proces, który jest jego udziałem, jest w większym stopniu doświadczeniem wewnętrznym bohatera niż walką z zewnętrznym systemem.

Dramat francuskiego autora Jeana Michela Ribesa, Ekspozycjoniści, porusza temat stosuneku społeczeństwa do malarstwa, zwłaszcza współczesnego. Jest jednak poważna różnica między Ekspozycjonistami, a dziesiątkami tekstów wystawianych corocznie w paryskich teatrach prywatnych, których autorzy kpią z „dzisiejszych bohomazów”. Ribes nie staje w obronie sztuki, ani jej nie atakuje.

Pierwszy, napisany jeszcze przed wojną, w 1935 roku, dramat Gombrowicza - to sceniczna groteska i zarazem satyryczny obraz społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę.

Dramat francuskiego autora Jeana Michela Ribesa, Ekspozycjoniści, porusza temat stosuneku społeczeństwa do malarstwa, zwłaszcza współczesnego. Jest jednak poważna różnica między Ekspozycjonistami, a dziesiątkami tekstów wystawianych corocznie w paryskich teatrach prywatnych, których autorzy kpią z „dzisiejszych bohomazów”. Ribes nie staje w obronie sztuki, ani jej nie atakuje.

Spektakl jubileuszowy przygotowany z okazji 70.rocznicy urodzin Tadeusza Kwinty.

Pierwszy, napisany jeszcze przed wojną, w 1935 roku, dramat Gombrowicza - to sceniczna groteska i zarazem satyryczny obraz społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę.

Wieloobsadowy Proces to próba pokazania „stwarzającego się” bohatera, którego świadomość, zachowanie i reakcje tworzą ludzie, których na swej drodze spotyka Józef K. W arcytrudną rolę, żyjącego pełnym absurdu świecie Józefa K. wcielił się Wojciech Leonowicz – laureat tegorocznej nagrody im. Leona Schillera.

Wieloobsadowy Proces to próba pokazania „stwarzającego się” bohatera, którego świadomość, zachowanie i reakcje tworzą ludzie, których na swej drodze spotyka Józef K. W arcytrudną rolę, żyjącego pełnym absurdu świecie Józefa K. wcielił się Wojciech Leonowicz – laureat tegorocznej nagrody im. Leona Schillera.