O książce Mężczyźni z różowym trójkątem

Książka Mężczyźni z różowym trójkątem. Świadectwo homoseksualnego więźnia obozu koncentracyjnego z lat 1939-1945 Heinza Hegera ukazuje się w Polsce po raz pierwszy, ponad 40 lat po publikacji w Niemczech. Wspomnienia Heinza Hegera są uznawane za unikatowe nie tylko ze względu na przełamanie tabu, ale również na opis cierpienia tej grupy zapomnianych ofiar, która była prześladowana również po wojnie - Paragraf 175 przetrwał w NRD i RFN do końca lat sześćdziesiątych XX wieku. "Przedłużenie" prześladowań blokowało walkę byłych więźniów o zadośćuczynienie i uznanie ich jako grupy ofiar. Prześladowania Hegera rozpoczęły się w 1939 roku od umieszczenia w więzieniu karnym. W 1940 roku został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Niecałe pół roku później do KL Flossenbürg, gdzie umieszczono go w tak zwanym specjalnym bloku, w którym izolowano więźniów z różowym trójkątem. Mężczyzna został wyzwolony przez armię amerykańską w trakcie marszu śmierci z obozu koncentracyjnego Flossenbürg do KL Dachau. Książka - relacja autorstwa Heinza Hegera Die Männer mit dem rosa Winkel została opublikowana w 1972 roku w Niemczech, w 1993 roku w Wielkiej Brytanii, w 2002 roku we Francji i Hiszpanii.

Milczenie wymuszone przez społeczeństwo lat powojennych stało się udziałem niemal wszystkich ocalonych homoseksualistów. Zostali oni pozostawieni sami sobie i umierali sami ze swoimi wspomnieniami. Dlatego też historia Josefa Kohouta, wydana pod pseudonimem Heinz Heger, zastępuje tu wiele innych, których nigdy nie poznamy.

Klaus Müller

Cóż ja takiego zrobiłem, bym miał tak ciężko za to pokutować? Czy byłem zboczeńcem albo zagrożeniem dla narodu? Pokochałem przyjaciela, mężczyznę - i nie był to młodociany, tylko 24-letni, dorosły człowiek. Nie widziałem w tym niczego strasznego ani niemoralnego. Cóż to za świat i co to za ludzie, którzy decydują za dorosłego człowieka, kogo i jak należy kochać?

Heinz Heger

Joanna Ostrowska - doktor nauk humanistycznych w zakresie historii (Wydział Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego), absolwentka Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ, Katedry Judaistyki UJ i Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała również produkcję filmową i telewizyjną w Szkole Filmowej w Łodzi. Stypendystka programu Socrates-Erasmus na Uniwersytecie Humboldtów. Członkini Krytyki Politycznej i Restartu. Wykładała w Katedrze Judaistyki UJ, na Gender Studies UJ, UW i w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, w Pracowni Pytań Granicznych Uniwersytetu Adama Mickiewicza i na Żydowskim Uniwersytecie Otwartym.

Grzegorz Niziołek - zajmuje się polskim teatrem XX i XXI wieku, sztuką reżyserii, tradycją romantyczną w polskim teatrze, krytyką teatralną, najnowszymi zjawiskami artystycznymi w teatrze polskim i europejskim, związkami teatru i historii. Wiele publikacji poświęcił takim twórcom polskiego teatru jak Jerzy Grzegorzewski, Jerzy Jarocki, Krystian Lupa, Krzysztof Warlikowski, Włodzimierz Staniewski, Grzegorz Jarzyna, część z nich została zebrana w tomie Sny, komedie, medytacje (Kraków 2000). Opublikował dwie książki poświęcone twórczości wybitnych reżyserów: Sobowtór i utopia. Teatr Krystiana Lupy (Kraków 1997) i Warlikowski. Extra ecclesiam (Kraków 2008). Jest także autorem monografii poświęconej twórczości dramatycznej Tadeusza Różewicza: Ciało i słowo. Szkice o teatrze Tadeusza Różewicza. Wspólnie z Tadeuszem Kornasiem wydał antologię Dziady. Od Wyspiańskiego do Grzegorzewskiego (Kraków 1999). Interesują go także zagadnienia związane z przestrzenią teatralną (był współautorem wystawy Labirynt zwany teatr poświęconej koncepcjom przestrzeni teatralnej w polskim teatrze XX wieku, Kraków 1994). Kierownik literacki Starego Teatru w latach 2004-2007, pomysłodawca i dyrektor artystyczny dwóch edycji festiwalu re_wizje poświęconych współczesnym reinterpretacjom tekstów romantycznych i antycznych. Od 2008 do 2010 roku dyrektor artystyczny Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w Łodzi. Współzałożyciel i wieloletni redaktor naczelny czasopisma teatralnego "Didaskalia". Pomysłodawca i organizator konferencji naukowych: Dwudziestolecie. Teatr polski po 1989 roku (2009) oraz Zła pamięć. Przeciw-historia w polskim teatrze i dramacie (2011). W roku akademickim 2009/2010 wygłosił cykl wykładów Polski Teatr Zagłady w Nowym Wspaniałym Świecie w Warszawie. W roku akademickim 2001/2002 stypendysta Fulbrighta w City University Of New York.

Adrian D. Kowalski (prowadzący) - koordynator projektów pozawystawienniczych w MOCAK-u, absolwent filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorant w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się historią i teorią muzyki filmowej oraz związkami Virginii Woolf ze sztukami wizualnymi. Publikował między innymi w "Dekadzie literackiej", "Masce", "Studiach Orientalnych", "Muzyce", "Polisemii", "Zeszytach Naukowych UJ".

Spotkanie wokół książki Mężczyźni z różowym trójkątem

Data: 8.9.2016 godz. 18

Miejsce: Sala audiowizualna

Wstęp wolny, ilość miejsc ograniczona.